برچسب: بازآفرینش

 کاش یک بوم نقاشی بودی
 آن وقت نگاهی می‌کردم
 به صورتت
 که به پیری می‌زند
 از فراوانی نقش‌ها
 به آن نقش‌های هولناک
 به خطوط کج و معوج سیاهت 
 که رو به سوی سردرگمی دارند،
 به همهٔ گره‌های کورت
 با آن زاویه‌های تیز درمانده...
  
 آن وقت رنگ سفیدی می‌زدم 
 بر همهٔ صورتت
 و می‌گذاشتم خشک شوی
 و دوباره از نو 
 می‌آفریدمت
 با نقش‌های‌ زیبا
 و رنگ‌های زلال
 که خبر می‌دادند
 از تازگی و سرور آبشارها 
 و گل‌های بهاری 
 با منحنی‌های نرم و متواضع
 که سرشان 
 به عدالت وصل بود 
 و تهشان 
 به مهربانی ختم می‌شد
 و قوس کمرشان 
 درد را 
 از هر کمر خمیده‌ای می‌گرفت
 و زاویه‌هایی 
 که از نقطه‌های نور آغاز می‌شدند
 و وسعتشان 
 هر تاریکی و نامیمونی را 
 می‌بلعید 
 و هیچ می‌کرد...
  
 کاش یک بوم نقاشی بودی
 زندگی!
 آن وقت می‌توانستم
 همهٔ آن سیاهی‌ها 
 همهٔ آن بی‌مهری‌ها 
 و بی‌عدالتی‌ها
 همهٔ آن بازی‌های حزن‌انگیز 
 همهٔ آن کج‌فهمی‌ها 
 و کج‌سلیقگی‌هایت را 
 به اشاره‌ای 
 محو کنم
 و از نو آغازت کنم...
 ولی تو یک بوم نیستی!
 نه!
 حتی اگر هزار بار 
 بر نقش‌هایت
 رنگ فراموشی بپاشم
 و دوباره از نو آغازت کنم
 باز هم زمانی 
 آن نقطه‌های کور بی‌سلیقه
 آن خطوط زشت
 که چیزی نمی‌فهمند
 از هنجار و عدالت 
 و برابری و آزادی 
 از زیر طرح‌های نو
 سر باز می‌زنند
 و با دهن‌کجی 
 به روی حیرانم
 می‌خندند...
  
 نه، تو یک بوم نیستی
 زندگی! 

سراینده: تالین ساهاکیان