زن رویا

 از کدام رویای دور
 ره برده‌ای
 به شب تاریکم
 ای زن اکسیری رویا؟
  
 سبزینهٔ کدام مهرگیاه
 در رگ‌هایت جاریست
 که درخت 
 در حضورت روشن می‌شود
 و برگ‌های نیمه‌جان 
 از وزش نفست
 زبان به زمزمه باز می‌کنند؟
  
 نظر کردهٔ کدام ستاره‌ای
 که حتی سایه‌ات
 مهتابی می‌کند
 چهرهٔ سیاه شب را 
 و هر نگاهت
 هزار خوشهٔ نور می‌آویزد
 از هزار گوشهٔ تاریک وهم من؟
  
 به افسون کدام افسانه ساحر شده‌ای
 ای اغواگر مست
 که چنین بی‌پروا
 می‌گیری مرا از دیروز و فردا
 و غرق می‌کنی 
 در نبض رمزآلود لحظه؟
 و در تب مه‌آلود حضورت
 لحظه جاودانه می‌شود
 شب جاودانه می‌شود 
 من جاودانه می‌شوم.

سراینده: تالین ساهاکیان