برچسب: جدایی

 می‌روی و می‌شود خالی
 از نبض زندگی، لحظه‌هایم
 می‌روی و می‌شود ناگاه
 آشوب، پایان قصه‌هایم
  
 بی‌تو، من اسیری بی‌تاب
 مغلوب لشکر تنهایی‌ام‌
 بی‌تو، من گلی بی‌آب
 تشنه، ورای شکیبایی‌ام
  
 بی‌تو، من رویایی محالم
 سرگشته میان خواب و بیداری
 بی‌تو، من پرنده‌ای بی‌بالم
 در لحظهٔ شوم گرفتاری
  
 بی‌تو من سر ندارم
 مگر بر شانهٔ لرزان ماتم
 بی‌تو من کس ندارم
 جز حسرت و حرمان وغم
  
 برگرد ای عشق جاودان
 مرو بی‌من چنین شتابان
 بی‌تو بر درد منِ عاشق 
 نیست حتی مرگ، درمان 

سراینده: تالین ساهاکیان

 تو جدال عشق و تقدیر 
 من و تو آوارهٔ شک‌ها
 یه لحظه نهیب تقدیر
 یه لحظه عشق و تمنا... 
  
 وقتی از موندن می‌گیم
 میونمون فاصله‌هاست
 بغض همو نداشتن
 پشت تمام خنده‌هاست... 
  
 دفتر حوصلهٔ ما
 پر از چوب‌خط‌هایِ انتظار  
 موعدِ تصمیم آخر
 سر آمده هزاران بار...
  
 روبروی من و تو
 ایستادند آدم‌ها و تقدیر 
 پشتِ سرِ جدایی 
 اشک و ناله‌های شبگیر...
  
 برای خداحافظی
 می‌زنه سرنوشت نهیب
 می‌خواهیم بذاریم پشت سر
 همه فرداهای پرفریب...
  
 تو لحظهٔ وداع اما
 می‌شه باز عقل فراموش
 نگاه خیس من و تو
 می‌کشن همو تو آغوش
 می‌کشن همو تو آغوش
 می‌کشن همو تو آغوش...
  
 عشق پرتقلای ما
 با عقل نمی‌شه هم‌صدا
 برای یه فردای دیگه
 می‌کنه با اصرار تمنا... 
 تو جدال عشق و تقدیر 
 من و تو آوارهٔ شک‌ها
 یه لحظه نهیب تقدیر
 یه لحظه عشق و تمنا... 

سراینده: تالین ساهاکیان

 میان من و تو
 نخواهد بود قصهٔ عاشقانه
 می‌گذرم با همه دلداگی‌ام
 از کنار تو من غریبانه...
  
 نه، نه، نداره روزگار
 برای عشق ما جایی
 نباید شروع بشه
 این داستان جدایی...
  
 هرگز نخواهی دونست
 چیزی از عشق و آشفتگی‌ام
 می‌گذرم از دنیای آرام تو
 با همه شور و دیوانگی‌ام...
  
 نخواهی شنید از لبم زمزمه‌ای
 از غوغای صد تمنای ناگفته‌ام
 نخواهی سوخت به شعله‌ای
 از صد آتشِ در دل نهفته‌ام...
  
 نخواهی دید شور و شیدایی را
 در چشمان باران‌زده‌ام
 وسوسهٔ نوازش را
 در سرانگشتان خواهش‌زده‌ام...
  
 میان من و تو
 نخواهد بود قصهٔ عاشقانه
 می‌گذرم با همه دلداگی‌ام
 از کنار تو من غریبانه... 

سراینده: تالین ساهاکیان

 خاطراتت را
 باز تا کرده‌ام
 و مانند گلبرگ‌های خشک
 لای برگ‌های خاک خوردهٔ زمان
 پنهان کرده‌ام
 باشد که رنگ و بویشان را
 به زوال زمان بسپارند
 و چنین خوره‌وار
 زخم‌هایم را
 از نو نتراشند...
  
 یادت را
 آشوب نبودنت را
 یقین هرگز ندیدنت را
 مانند خاک‌روبه‌ای
 زیر سنگین‌ترین فرش‌های فراموشی‌
 جارو کرده‌ام
 و رویشان را
 وسواس‌گونه صاف کرده‌ام
 باشد که ذهن هراسانم
 ذره‌ای
 فقط ذره‌ای
 روی آرامش ببیند...
  
 و باز ناگاه
 صدایی
 ترنمی
 آهنگی
 بویی
 نامی
 همهٔ آن برگ‌های خاک خورده
 همهٔ آن فراموشی سنگین را
 پس می‌زند
 و در هم می‌نوردد
 و طوفانی سهمگین
 به پا می‌شود
 از هزاران یاد و خاطره
 برگ و گلبرگ
 فرش و خاکروبه
 نوا و نجوا
 دلهره و آوار
 که هر ذره‌اش
 روحم را با سماجت می‌ساید
 و جنون‌وار بر سرم می‌کوبد
 و سیاه‌چاله‌ای بی‌انتها می‌کارد
 در جایی
 که زمانی برایت دیوانه‌وار می‌تپید...
  
 و من از نو می‌ایستم
 چون ابری سوگوار
 در هجوم گردبادی سهمگین
 و تو نیستی که ببینی
 یادت
 خاطراتت
 ردّ پای بی‌بازگشتت
 چگونه بر روح آزرده‌ام می‌کوبد
 تو نیستی که ببینی
 در هجوم این گردبادها
 تنها و تکیده
 چگونه می‌بارم
 وذره ذره تمام می‌شوم...
  
 سراینده: تالین ساهاکیان